Mirella Porta
 
 

Ona robba de nagott

Ve cunti ‘na storiella on poo balotta
che la fa part d’on temp ormai passaa,
el personagg, on rattin, nò inventaa,
on rattin de campagna, on.... nagotta!

Penna rivaa in la cà de campagna,
mì, la mia amisa Veglia e el mè marìi,
femm ‘pena in temp, el cancell a dervì,
riva l’Anito con la soa cavagna;

l’è tutta piena de oeuv, de giornada,
la dis la Veglia “Beh mi foo on dolzin!”
La spacca i gus e poeu col cugiarin,
la sbatt, la gira, oh! ‘me l’è ciapada!

A on tratt mì vedi, in d’on cantonin,
duu ogitt che brillen, guarden propi mì
e on fagottell color castegn smortii,
longa la coa, ma lù piscinin.
 

“Un topo!” vosi, ma con simpatia,
la Veglia ‘me ona matta per la squitta,
la salta sù in sul taol con la marmitta
e là, la sbatt i oeuv con frenesia.

S’el succedeva el fatto on secol fa,
quand gh’eren nonamò i frullador,
el saria staa el mè rattin, l’inventor,
ma l’è rivada l’elettricità!

L’è vera, l’è ona storia on poo balotta
che la ve lassa senza on’emozion,
ma per mì che la cunti col magon,
l’è on car ricord quel rattin, quel.... nagotta!

 

 

Poesia Milanese

 Home | Labor. Odontotecnico | Varie |"Il Calderone"| Per contattarci | Chi siamo |Mappa sito|